Odnalezc siebie

Nie trzeba być gwiazdą wielkiego ekranu, by prowadzić życie pełne niespodzianek i nieustannie być w biegu.

Wanda to pięćdziesięciodwuletnia kobieta – babcia, matka, wdowa, córka, przyjaciółka, restauratorka. Wszystkie te role stara się pogodzić, w każdej z tych ról stara się być dla najbliższych osób wsparciem. Dla trzyletniej Poli jest nie tylko babcią, ale też prawną opiekunką, do której dziewczynka zwraca się „mamo", bo biologicznej matki nie zna. Kobieta pomaga przy niespełna dwuletnich bliźniętach starszej córki, Asi, której małżeństwo się rozpada. Wspiera syna, Łukasza, który wiąże się z kobietą starszą od chłopaka o pokolenie. Pragnie nawiązać kontakt z Kasią, młodszą córką, która zachodzi w drugą ciążę, a która wciąż nie potrafi ułożyć sobie rodzinnego życia z nowym mężczyzną i pierwszą córką, Polą. Jest jeszcze chora matka, która niepokoi Wandę swoimi humorami. Jest przyjaciółka Mirka i kuzynka Giga – kobiety, których związki uczuciowe również do najłatwiejszych nie należą. Jest wreszcie Wiktor – wspólnik z restauracji, który dzieli z kobietą problemy związane z prowadzeniem lokalu.

Wanda, ostoja spokoju i głos rozsądku, stanowi centrum powieści. To wokół niej, a także dzięki niej wiele spraw może się w książce rozegrać, to przy jej pomocy wiele rzeczy może dojść do skutku. Wanda musi sprostać nie tylko swoim domowym obowiązkom czy opiece nad Polą, ale wspiera także swoje dorosłe dzieci, wysłuchuje przyjaciółek, załatwia matce operację.

Autorka nie unika też trudnych, bolesnych tematów.  przede wszystkim historia małej Poli, która – owszem – otrzymuje aż nadto miłości ze strony babci i wszystkich cioć oraz wujków, ale nie pamięta o niej najważniejsza osoba – jej matka. Anna Karpińska nie unika tematu śmierci, chorób, rozstań czy bolesnych powrotów do przeszłości. Wszystko to jest przecież elementem naszej codzienności. I jak w normalnym życiu nie możemy o tych tematach zapomnieć, tak w powieści autorka próbuje nas chociaż trochę z nimi oswoić.

Książka Anny Karpińskiej daje nadzieję i pokazuje, że nie trzeba rezygnować ze szczęścia bliskich i że nigdy nie jest za późno na to, by walczyć o własne marzenia